Der Hauptmann (Film, 2017) - MovieMeter.nl (2024)

Wat de vormgeving betreft is de 'roodfilter' zwart/wit fotografie van een adembenemende schoonheid. Ook vinden er enkele verbluffend mooie verschuivingen van scherpte naar onscherpte plaats. De visualisatie van het verhaal is dik in orde.

Max Hubacher speelt de rol van de 19 jarige soldaat Herold waarvan we weten dat deze reeds al 17 jarige aan het front vocht. Een kind nog. Hubacher maakt goed gebruik van dat gegeven door hem neer te zetten als een onzekere jongeling maar die ook medogenloos en zonder geweten is.

Wat precies Herold tot de massamoorden heeft gevoerd wordt niet uit de doeken gedaan, maar dat we hier te maken hebben met een psychopaat met megalomane inslag zal niet ver naast de waarheid zijn.

Het is een fraai geschoten en indrukwekkende film over overleven in de laatste dagen van een oorlog die het einde nadert en waar iedereen zijn hachje probeert te redden. Het slot van de film is een moraliserende verrassing die totaal out of touch is met het voorgaande en afbreuk doet aan deze op waarheid gebaseerde film.

shrink schreef:
Maar welke deserteur gaat nu andere deserteurs massaal afslachten?

Dit mechanisme is bekend uit de psychologie/psychoanalyse. Een afweermechanisme genaamd: 'projectie'. Het is reëel. Adolf Eichmann deed iets soortgelijks. Hij werd in elkaar geslagen door nazi's omdat hij eruit zag als een Jood. Later was hij de spil achter de Joodse genocide van de nazi's.

Zeer intrigerende film, erg bijzonder. Het feit dat het een verfilming is van een waargebeurd verhaal maakt het heel bijzonder. Anti oorlogsfilms laten de waanzin van oorlog zien. Velen vragen zich af hoe het mogelijk is dat Willi Herold tot zijn daden kwam. Je kunt je ook afvragen hoe een heel volk er toekomt een ander volk uit te roeien. Genocide vindt over de hele wereld plaats waarbij je buurman ineens je vijand kan zijn. Hoe is het mogelijk dat ogenschijnlijk normale mensen onder bepaalde omstandigheden tot gruwel daden overgaan? Deze film laat zien dat de lijn tussen goed en slecht flinter dun is. Een uniform geeft macht en eigenbelang is een grote drijfveer.

Regizeur Robert Schwenkte geeft een perfect beeld hoe zoiets ontstaat. Macht is een politiek spel. Willi Herold wordt per toeval door het vinden van een uniform een leider. Zijn na volgelingen spelen zijn spel mee. Heel duidelijk is dat de soldaat die zich als eerste bij hem voegt "Freytag" door heeft dat Herold een oplichter is en gruwelt van zijn daden. Let op de te lange broek van Herold. Ook Freytag zwijgt en speelt het spel mee voor lijfsbehoud en doet uiteindelijk mee aan de moordpartijen. En dan heb je idiote agressievelingen die het leuk vinden om anderen te kleineren en in dit geval af te slachten. Waarschijnlijk geloven ook zij hun leider niet maar grijpen ze de mogelijkheid aan om hun oerdriften de vrije gang te laten gaan. De slachtoffers laten zich behandelen als makke schapen, hoewel ze in aantal in grote meerderheid zijn verzet niemand zich en zien ze hun lot met lede ogen tegemoet.

Aan het eind van de film rijden Herold en zijn mannen door het hedendaagse Duitsland. Misschien om de vraag op te roepen aan welke kant jij zou staan in tijd van oorlog. Iedereen denkt van zichzelf dat hij/zij nooit zoiets zou doen. Als dat zo was dan zou er nergens oorlog op de wereld zijn!

Is het nou een absolute lul of een slimmerik. Hoe dan ook is t behoorlijk indrukwekkend en weerzinwekkend soms. Herold speelt iig fantastisch evenzo freytag. De beelden en muziek voegen echt wat toe.

Deed me soms toch denken aan er ist wieder da vreemd genoeg.

Erg sterke WOII-film met een uitstekende hoofdrolspeler, een cast die verder ook goed op dreef is en een film die een sfeer schept die erg onbehaaglijk is, maar toch uitstekend vermaakt.

Af en toe zitten er weerzinwekkende scènes in en je vraagt je af hoe dit toch allemaal heeft kunnen verlopen.

Dikke vier sterren, absoluut een aanrader voor WOII liefhebbers.

prachtig waanzinnig in zwart en wit beelden geschoten

en maf in aftiteling in het nu !!

Rake analyse 👍

NRT schreef:
Ik moet wel zeggen dat ik een stel goede tieten heb gezien in de film op het einde. Is misschien bijzaak, maar dat zie ik toch altijd wel graag. Je mag het misschien niet meer zeggen in deze #MeToo-tijden, maar daar geef ik geen moer om.

Waarvan akte, lol. Maar inderdaad, en je zou bijna denken dat de regisseur het ook hierbij erom deed.

Dat is misschien in het eerste halfuur nog het (gerechtvaardigde) doel, daarna toch niet meer.

Nee inderdaad maar er is daarna ook geen weg meer terug, al had ik mezelf toch de kogel gegeven in die situatie.

Ik moet het Herold nageven dat hij het behoorlijk slim gespeeld had. Hij had tenslotte toch veel mensen voor de gek gehouden met z'n overtuigend gedrag. Maar dat hij ook nog een massamoordenaar werd begreep ik niet goed, dat zou je van een deserteur niet verwachten. Het zwart wit vond ik bij deze film wel goed tot z'n recht komen. Wat ik ook wel een grappige toevoeging vond, waren die beelden in de aftiteling.

Een voor mij onverwachte aangename film, waar ik helemaal niks over of van gehoord had.

Nog op de valreep 1 vd beste films die ik in 2021 heb gezien.

Wat een zalige en sterke film me dit was.

Al van de eerste minuten was ik mee, boeiend heel de tijd lang, er is niet 1sec dat ik me zitten vervelen heb en de tijd die vloog voorbij.

En ja, die hoofdacteur is een topper, die en zeker ook de anderen waren heel goed maar de hoofdacteur die draagt de film nog naar een hoger level.

Ook was alles goed geschoten, gepaste muziek en dergelijke erbij.

Zwart-wit beeld was top in deze film, paste er ideaal bij.

Het was zeker geen watje die kerel, ijskoud amaai haha.

Ik geef niet snel een 5 maar dit wel, ijzersterke film.

Getver wat een nare film.

Dat zou een compliment kunnen zijn, en misschien is dat het ook wel. Want in de positieve benadering, het narratief is ijzingwekkend sterk, en het wordt met geniaal mooie beelden verteld. Sterk en strak geacteerd, waarbij vooral Hubacher en Peschel erg sterk spelen. Hier en daar iconisch in de cinematografie - bijvoorbeeld het shot van de mannen die de auto voortslepen, met Der Hauptman die er op zijn fotogeniekst in staat. Als het niet zo luguber was, zou het zo aan de muur kunnen.

Maarrrr. Op het eerste gezicht lijkt het even dat de historische gebeurtenissen vrij zuiver verteld worden, maar daar rammelt toch ook wel het een en ander aan - en hoe langer ik er bij nadenk, hoe meer het er op lijkt dat Schwentke vooral voor het maximum aan spektakel gaat en integriteit daaraan ondergeschikt maakt - wat zich dan ook nog eens volkomen onnodig culmineert tijdens de aftiteling, want dat gaat wel heel ver over de grens van zinvol en noodzakelijk. Nogal kwalijk bij zo’n onderwerp als dit - ik vind eigenlijk dat je zo’n absurd onsmakelijke geschiedenis alleen maar strikt documentair zou mogen benaderen. Al was het alleen maar omdat er nog overlevenden en nabestaanden zijn. En ja, die zijn er dus nog.


Wat er dan precies wel en niet waar is van wat we te zien krijgen is me overigens niet heel duidelijk, en de lust ontgaat me om er iets van na te gaan zoeken. Een paar minuutjes googlen levert al op dat de laatste scenes dichterbij waren dan je misschien denkt - die speelden in het echt vlak over de grens in Leer, en de slachtoffers waren Groningers. Het zal je vader maar geweest zijn, dan wordt het toch ineens een heel ander verhaal.

Op dit forum is een hele polemiek gaande over de vermeende humor in Der Hauptmann. Ik heb deze niet kunnen ontdekken, ook niet in de absurdistische scenes die mij telkens een angstig voorgevoel gaven van naderend onheil. Een gevoel dat ook werd gevoed door de indringende zwartwit beelden vergezeld door een angstwekkende verwachting van aankomende ellende mede aangewakkerd door de muziekkeuze. Der Hauptmann is sowieso een film die apocalyptische emoties oproept.. Het zijn emoties van angst, verwarring, naargeestigheid, onwerkelijkheid, ontkenning, sensatiezucht, verraad, lijdzaamheid, naderend einde. Allemaal negatieve emoties omdat het allerlaagste in de mensheid naar boven komt. Ik kreeg het gevoel dat de film ons de spiegel voorhoudt waarin wij naar onszelf kijken en onszelf de alles overheersende vraag stellen: "zou ik onder gelijke omstandigheden identiek handelen om mijn hachje te redden?" Het antwoord op deze vraag zweeft als een vale zwartwitte gier boven de film.

Der Hauptmann verdient mijn dikke 4*.

Deze film was op tv en was wel een redelijk heftige film. Een zwart-wit film die ook nog eens bijna 2 uren duurde, maar dit stoorde zeker niet.

De cast deed het uitstekend. Het verhaal is spijtig genoeg waargebeurd en toch ook wel verrassend. Geen film waar je blij van wordt, maar toch de moeite om eens gezien te hebben.

Hoe dan? Weer typisch zo'n film die al die jaren compleet onder mijn radar is gebleven. Geen idee wie op MM hier een keer mee kwam aanzetten. Ik ben die persoon hoe dan ook zeer dankbaar voor deze hidden gem.

Filmmaker Robert Schwentke toont op ijzingwekkende wijze hoe macht het slechtste in mensen naar boven haalt. Het draait daarbij om de opgejaagde Duitse soldaat Willi die per toeval op een officiersuniform stuit. Eenmaal aangetrokken, verandert zijn normbesef compleet. In de ban van het uniform ondergaat Willi namelijk een Sméagol/Gollum-achtige transformatie.

Knap is hoe de Duitse regisseur de grens daarbij steeds verder oprekt. In eerste instantie heb je sympathie voor de bravoure van een soldaat die louter probeert te overleven. Die verdwijnt vanzelf wanneer hij zich steeds meer als een meedogenloze kapitein gedraagt die niet kijkt op een lijk meer of minder. Uiteindelijk krijg je zelfs vigilantische taferelen die tegen zwartgallige humor aan schuren. De boodschap is hoe dan ook duidelijk: het moreel kompas is stukker dan stuk.

Alle gruwelijkheid is prachtig in zwart-wit geschoten. Dat zorgt bij een historisch oorlogsdrama niet alleen voor meer authenticiteit, maar is in dit geval een bewuste filter voor alle bloedvergieten. Het gaat volgens de regisseur namelijk niet om het exploiteren van geweld; het is een film óver geweld. Maar zelfs met die 'verzachtende' maatregelen is de film behoorlijk grimmig.

Der Hauptmann is een dikke aanrader waarbij je de Tweede Wereldoorlog op ongewone wijze door Duitse ogen bekijkt. Hoewel het einde van de oorlog (en dus begin van vrede) in zicht is, vieren opportunisme en wreedheid hoogtij. Het levert in dit geval de jonge soldaat geheel terecht de bijnaam 'beul van Emsland' op.

4,0 * Spookt door je hoofd, man